|
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 11 | | MARC 11 |
|
1 | Καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰς Ἱερουσαλήμ, (N Ἱερουσαλήμ εἰς Βηθσφαγὴ → Ἱεροσόλυμα εἰς Βηθφαγὴ) εἰς Βηθσφαγὴ (Β Βηθσφαγὴ → Βηθφαγὴ) καὶ Βηθανίαν, πρὸς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ,
| | Et lorsqu'ils approchent de Jérusalem, de Bethphagé et de Béthanie, vers le mont des Oliviers, il envoie deux de ses disciples ; | 1 |
2 | καὶ λέγει αὐτοῖς, Ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν: καὶ εὐθέως (N εὐθέως → εὐθὺς) εἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶς ἀνθρώπων (N ἀνθρώπων κεκάθικεν λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε → οὔπω ἀνθρώπων ἐκάθισεν λύσατε αὐτὸν καὶ φέρετε) κεκάθικεν: λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε.
| | et il leur dit : Allez à la bourgade qui est devant vous ; et aussitôt que vous y serez entrés, vous trouverez un ânon attaché, sur lequel aucun homme ne s'est encore assis ; détachez-le, et amenez-le. | 2 |
3 | Καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, Τί ποιεῖτε τοῦτο; εἴπατε, ὅτι (N ὅτι → –) Ὁ κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει: καὶ εὐθέως (N εὐθέως → εὐθὺς) αὐτὸν ἀποστέλλει ὧδε. (N ὧδε → πάλιν ὧδε)
| | Et si quelqu'un vous dit : Pourquoi faites-vous cela ? dites : Le Seigneur en a besoin, et aussitôt il l'enverra [de nouveau] ici. | 3 |
4 | Ἀπῆλθον (N Ἀπῆλθον δὲ → Καὶ ἀπῆλθον) δὲ καὶ εὗρον πῶλον (Β πῶλον → τὸν πῶλον) δεδεμένον πρὸς τὴν (N τὴν → –) θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου, καὶ λύουσιν αὐτόν.
| | Et ils s'en allèrent et trouvèrent l'ânon attaché près de la porte, dehors, au carrefour ; et ils le détachent. | 4 |
5 | Καί τινες τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοῖς, Τί ποιεῖτε λύοντες τὸν πῶλον;
| | Et quelques-uns de ceux qui étaient là, leur disaient : Que faites-vous, en détachant cet ânon ? | 5 |
6 | Οἱ δὲ εἶπον (N εἶπον → εἶπαν) αὐτοῖς καθὼς ἐνετείλατο (N ἐνετείλατο → εἶπεν) ὁ Ἰησοῦς: καὶ ἀφῆκαν αὐτούς.
| | Mais eux leur dirent comme Jésus leur avait commandé, et on les laissa aller. | 6 |
7 | Καὶ ἤγαγον (N ἤγαγον → φέρουσιν) τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπέβαλον (N ἐπέβαλον → ἐπιβάλλουσιν) αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτῷ. (N ἐπ’ αὐτῷ → ἐπ’ αὐτόν)
| | Et ils amènent l'ânon à Jésus, et ils jettent sur lui leurs vêtements, et il s'assit sur lui. | 7 |
8 | Πολλοὶ (N Πολλοὶ δὲ τὰ → Καὶ πολλοὶ τὰ) δὲ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν: ἄλλοι δὲ στοιβάδας (N στοιβάδας ἔκοπτον → στιβάδας κόψαντες) ἔκοπτον ἐκ τῶν δένδρων, (N δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν → ἀγρῶν) καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν.
| | Et plusieurs étendirent leurs vêtements sur le chemin, et d'autres, des rameaux qu'ils avaient coupés dans les champs. | 8 |
9 | Καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον, λέγοντες, (N λέγοντες → –) Ὡσαννά. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου.
| | Et ceux qui précédaient et ceux qui suivaient criaient, disant : Hosanna ! béni soit celui qui vient au nom du Seigneur ! | 9 |
10 | Εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν (N ἐν ὀνόματι κυρίου → –) ὀνόματι κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυίδ. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.
| | Béni soit le règne de David notre père, qui vient ! Hosanna dans les lieux très hauts ! | 10 |
11 | (Π) Καὶ εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ (N ὁ Ἰησοῦς καὶ → –) Ἰησοῦς, καὶ εἰς τὸ ἱερόν: καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα.
| | Et il entra à Jérusalem, dans le temple ; et ayant porté ses regards autour de lui sur toutes choses, comme le soir était déjà venu, il sortit pour aller à Béthanie avec les douze. | 11 |
12 | (Π) Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας, ἐπείνασεν.
| | Et le lendemain, comme ils étaient sortis de Béthanie, il eut faim. | 12 |
13 | Καὶ ἰδὼν συκῆν μακρόθεν, (N μακρόθεν → ἀπὸ μακρόθεν) ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα εὑρήσει (N εὑρήσει τι → τι εὑρήσει) τι ἐν αὐτῇ: καὶ ἐλθὼν ἐπ’ αὐτήν, οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα: οὐ (N οὐ γὰρ ἦν καιρὸς → ὁ γὰρ καιρὸς οὐκ ἦν) γὰρ ἦν καιρὸς σύκων.
| | Et voyant de loin un figuier qui avait des feuilles, il alla voir s'il y trouverait quelque chose, et s'en étant approché, il n'y trouva rien que des feuilles, car ce n'était pas la saison des figues. | 13 |
14 | Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ (N ὁ Ἰησοῦς → –) Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ, Μηκέτι ἐκ (N ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα → εἰς τὸν αἰῶνα ἐκ σοῦ) σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. Καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
| | Et prenant la parole, il lui dit : Que plus jamais personne ne mange de fruit de toi ! Et ses disciples l'entendaient. | 14 |
15 | (Π) Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεροσόλυμα: καὶ εἰσελθὼν ὁ (N ὁ Ἰησοῦς → –) Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας (N ἀγοράζοντας → τοὺς ἀγοράζοντας) ἐν τῷ ἱερῷ: καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν, καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς κατέστρεψεν:
| | Et étant entré dans le temple, il se mit à chasser ceux qui vendaient et qui achetaient dans le temple, et il renversa les tables des changeurs et les sièges de ceux qui vendaient des pigeons. | 15 |
16 | καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃ σκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ.
| | Et il ne permettait pas que personne portât un ustensile à travers le temple. | 16 |
17 | Καὶ ἐδίδασκεν, λέγων (N λέγων → καὶ ἔλεγεν) αὐτοῖς, Οὐ γέγραπται ὅτι Ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν; Ὑμεῖς δὲ ἐποιήσατε (N ἐποιήσατε → πεποιήκατε) αὐτὸν σπήλαιον λῃστῶν.
| | Et il enseignait et leur disait : N'est-il pas écrit : Ma maison sera appelée une maison de prière pour toutes les nations ? Mais vous en avez fait une caverne de voleurs. | 17 |
18 | Καὶ ἤκουσαν οἱ γραμματεῖς (N γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς → ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς) καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, καὶ ἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν: ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν, ὅτι (N ὅτι πᾶς → πᾶς γὰρ) πᾶς ὁ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.
| | Et les scribes et les principaux sacrificateurs l'entendirent, et ils cherchaient les moyens de le faire périr ; car ils le craignaient, parce que toute la foule était frappée de son enseignement. | 18 |
19 | (Π) Καὶ ὅτε (N ὅτε → ὅταν) ὀψὲ ἐγένετο, ἐξεπορεύετο (N ἐξεπορεύετο → ἐξεπορεύοντο) ἔξω τῆς πόλεως.
| | Et quand le soir était venu, il sortait de la ville. | 19 |
20 | (Π) Καὶ πρωῒ (N πρωῒ παραπορευόμενοι → παραπορευόμενοι πρωΐ) παραπορευόμενοι, εἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζῶν.
| | Et le matin, comme ils passaient, ils virent le figuier séché jusqu'aux racines. | 20 |
21 | Καὶ ἀναμνησθεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ, Ῥαββί, ἴδε, ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται.
| | Et Pierre, se souvenant, lui dit : Rabbi, vois, le figuier que tu as maudit a séché ! | 21 |
22 | Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς, Ἔχετε πίστιν θεοῦ.
| | Et Jésus, répondant, leur dit : Ayez foi en Dieu. | 22 |
23 | Ἀμὴν γὰρ (N γὰρ → –) λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν εἴπῃ τῷ ὄρει τούτῳ, Ἄρθητι, καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ μὴ διακριθῇ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ πιστεύσῃ (N πιστεύσῃ → πιστεύῃ) ὅτι ἃ (N ἃ λέγει → ὃ λαλεῖ) λέγει γίνεται: ἔσται αὐτῷ ὃ (N ὃ ἐὰν εἴπῃ → –) ἐὰν εἴπῃ.
| | En vérité, je vous dis que quiconque dira à cette montagne : Ote-toi de là, et te jette dans la mer, et qui n'aura point douté en son cœur, mais qui croit que ce qu'il dit arrivera, cela se fera pour lui. | 23 |
24 | Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, Πάντα ὅσα ἂν (N ἂν προσευχόμενοι αἰτῆσθε → προσεύχεσθε καὶ αἰτεῖσθε) προσευχόμενοι αἰτῆσθε, (Β αἰτῆσθε → αἰτεῖσθε) πιστεύετε ὅτι λαμβάνετε, (N λαμβάνετε → ἐλάβετε) καὶ ἔσται ὑμῖν.
| | C'est pourquoi je vous dis : Tout ce que vous demandez en priant, croyez que vous le recevez, et cela vous sera fait. | 24 |
25 | Καὶ ὅταν στήκητε (N στήκητε → στήκετε) προσευχόμενοι, ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατά τινος: ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀφῇ ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν.
| | Et quand vous vous tenez debout faisant votre prière, pardonnez, si vous avez quelque chose contre quelqu'un, afin qu'aussi votre Père qui est dans les cieux vous pardonne vos fautes. | 25 |
26 | Εἰ δὲ ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. (N –)
| | Si vous ne pardonnez pas, votre Père qui est dans les cieux ne vous pardonnera point non plus vos fautes. | 26 |
27 | (Π) Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς Ἱεροσόλυμα: καὶ ἐν τῷ ἱερῷ περιπατοῦντος αὐτοῦ, ἔρχονται πρὸς αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι,
| | Et ils viennent de nouveau à Jérusalem ; et comme il se promenait dans le temple, les principaux sacrificateurs et les scribes et les anciens s'approchent de lui ; | 27 |
28 | καὶ λέγουσιν (N λέγουσιν → ἔλεγον) αὐτῷ, Ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; Καὶ (N Καὶ τίς → Ἢ τίς) τίς σοι τὴν (N τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἔδωκεν → ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην) ἐξουσίαν ταύτην ἔδωκεν ἵνα ταῦτα ποιῇς;
| | et ils lui disaient : Par quelle autorité fais-tu ces choses ? ou qui t'a donné cette autorité pour faire ces choses ? | 28 |
29 | Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς (N ἀποκριθεὶς → –) εἶπεν αὐτοῖς, Ἐπερωτήσω ὑμᾶς καὶ (N καὶ ἐγὼ → –) ἐγὼ ἕνα λόγον, καὶ ἀποκρίθητέ μοι, καὶ ἐρῶ ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.
| | Mais Jésus leur dit : Je vous demanderai une seule chose, répondez-moi, et je vous dirai par quelle autorité je fais ces choses : | 29 |
30 | Τὸ βάπτισμα Ἰωάννου (N Ἰωάννου → τὸ Ἰωάννου) ἐξ οὐρανοῦ ἦν, ἢ ἐξ ἀνθρώπων; Ἀποκρίθητέ μοι.
| | Le baptême de Jean venait-il du ciel, ou des hommes ? Répondez-moi. | 30 |
31 | Καὶ ἐλογίζοντο (N ἐλογίζοντο → διελογίζοντο) πρὸς ἑαυτούς, λέγοντες, Ἐὰν εἴπωμεν, Ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ, Διὰ τί οὖν (N οὖν → [οὖν]) οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ;
| | Et ils raisonnaient entre eux, disant : Si nous disons : Du ciel, il dira : Pourquoi donc n'avez-vous pas cru en lui ? | 31 |
32 | Ἀλλ’ (N Ἀλλ’ → Ἀλλὰ) εἴπωμεν, Ἐξ ἀνθρώπων, ἐφοβοῦντο τὸν λαόν: (N λαόν → ὄχλον) ἅπαντες γὰρ εἶχον τὸν Ἰωάννην, ὅτι (N ὅτι ὄντως → ὄντως ὅτι) ὄντως προφήτης ἦν.
| | Mais disons-nous : Des hommes,... ils craignaient le peuple ; car tous pensaient que Jean avait été réellement un prophète. | 32 |
33 | Καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν (N λέγουσιν τῷ Ἰησοῦ → τῷ Ἰησοῦ λέγουσιν) τῷ Ἰησοῦ, Οὐκ οἴδαμεν. Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς (N ἀποκριθεὶς → –) λέγει αὐτοῖς, Οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.
| | Et répondant à Jésus, ils disent : Nous ne savons. Et Jésus leur dit : Moi non plus, je ne vous dis pas par quelle autorité je fais ces choses. | 33 |
| | |