|
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 7 | | MARC 7 |
|
1 | Καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι, καί τινες τῶν γραμματέων, ἐλθόντες ἀπὸ Ἱεροσολύμων:
| | Et les pharisiens et quelques-uns des scribes, qui étaient venus de Jérusalem, s'assemblent auprès de lui. | 1 |
2 | καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ κοιναῖς (N κοιναῖς → ὅτι κοιναῖς) χερσίν, τοῦτ’ ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσθίοντας (N ἐσθίοντας ἄρτους ἐμέμψαντο → ἐσθίουσιν τοὺς ἄρτους) ἄρτους ἐμέμψαντο.
| | Et ayant vu quelques-uns de ses disciples prendre leur repas avec des mains souillées, c'est-à-dire non lavées,... | 2 |
3 | Οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν μὴ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας, οὐκ ἐσθίουσιν, κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων:
| | car les pharisiens et tous les Juifs ne mangent point sans se laver les mains avec le poing, observant la tradition des anciens ; | 3 |
4 | καὶ ἀπὸ (N ἀπὸ → ἀπ’) ἀγορᾶς, ἐὰν μὴ βαπτίσωνται, οὐκ ἐσθίουσιν: καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβον κρατεῖν, βαπτισμοὺς ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων καὶ (N καὶ κλινῶν → [καὶ κλινῶν]) κλινῶν.
| | et au retour de la place publique, ils ne mangent pas sans s'être purifiés. Il y a encore beaucoup d'autres choses qu'ils ont reçues pour les observer, comme les ablutions des coupes et des setiers et des vases d'airain et des lits. | 4 |
5 | Ἔπειτα (N Ἔπειτα → Καὶ) ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς, Διὰ τί οἱ (N οἱ μαθηταί σου οὐ περιπατοῦσιν → οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου) μαθηταί σου οὐ περιπατοῦσιν κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλὰ ἀνίπτοις (N ἀνίπτοις → κοιναῖς) χερσὶν ἐσθίουσιν τὸν ἄρτον;
| | Et les pharisiens et les scribes lui demandent : Pourquoi tes disciples ne marchent-ils pas selon la tradition des anciens, mais prennent-ils leurs repas avec des mains souillées ? | 5 |
6 | Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς (N ἀποκριθεὶς → –) εἶπεν αὐτοῖς ὅτι (N ὅτι → –) Καλῶς προεφήτευσεν (N προεφήτευσεν → ἐπροφήτευσεν) Ἠσαΐας περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡς γέγραπται, Οὗτος (N Οὗτος → [ὅτι] Οὗτος) ὁ λαὸς τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ.
| | Mais il leur dit : Esaïe a bien prophétisé à votre sujet, hypocrites ; comme il est écrit : Ce peuple m'honore des lèvres, mais leur cœur est fort éloigné de moi. | 6 |
7 | Μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.
| | Mais c'est en vain qu'ils me rendent un culte, enseignant des doctrines qui sont des commandements d'hommes. | 7 |
8 | Ἀφέντες γὰρ (N γὰρ → –) τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ, κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, βαπτισμοὺς (N βαπτισμοὺς ξεστῶν καὶ ποτηρίων καὶ ἄλλα παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε → –) ξεστῶν καὶ ποτηρίων: καὶ ἄλλα παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.
| | Abandonnant le commandement de Dieu, vous retenez la tradition des hommes [, les ablutions des setiers et des coupes, et vous faites beaucoup d'autres choses semblables]. | 8 |
9 | Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ, ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε. (N τηρήσητε → στήσητε)
| | Et il leur disait : Vous annulez fort bien le commandement de Dieu, afin d'observer votre tradition ! | 9 |
10 | Μωσῆς (N Μωσῆς → Μωϋσῆς) γὰρ εἶπεν, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου: καί, Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω:
| | Car Moïse a dit : Honore ton père et ta mère ; » et : Que celui qui maudit père ou mère soit mis à mort. | 10 |
11 | ὑμεῖς δὲ λέγετε, Ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, Κορβᾶν, ὅ ἐστιν, δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς:
| | Mais vous, vous dites : Si un homme dit à son père ou à sa mère : Ce dont tu pourrais être assisté par moi est corban (c'est-à-dire une offrande), | 11 |
12 | καὶ (N καὶ → –) οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ αὐτοῦ (N αὐτοῦ ἢ → ἢ) ἢ τῇ μητρὶ αὐτοῦ, (N μητρὶ αὐτοῦ → μητρί)
| | vous ne lui permettez plus de rien faire pour son père ou pour sa mère, | 12 |
13 | ἀκυροῦντες τὸν λόγον τοῦ θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε: καὶ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.
| | annulant la parole de Dieu par votre tradition que vous avez établie. Et vous faites beaucoup d'autres choses semblables ! | 13 |
14 | Καὶ προσκαλεσάμενος πάντα (N πάντα → πάλιν) τὸν ὄχλον, ἔλεγεν αὐτοῖς, Ἀκούετέ (N Ἀκούετέ → Ἀκούσατέ) μου πάντες, καὶ συνίετε. (N συνίετε → σύνετε)
| | Et ayant de nouveau appelé à lui la foule, il leur disait : Ecoutez-moi tous, et comprenez : | 14 |
15 | Οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτόν, ὃ δύναται αὐτὸν (N αὐτὸν κοινῶσαι → κοινῶσαι αὐτόν) κοινῶσαι: ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενα (N ἐκπορευόμενα ἀπ’ αὐτοῦ ἐκεῖνά → ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά) ἀπ’ αὐτοῦ, ἐκεῖνά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον.
| | Rien de ce qui est hors de l'homme, et qui entre en lui, ne le peut souiller ; mais ce qui sort de l'homme, c'est là ce qui souille l'homme. | 15 |
16 | Εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. (N –)
| | Si quelqu'un a des oreilles pour entendre, qu'il entende ! | 16 |
17 | Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ (N περὶ τῆς παραβολῆς → τὴν παραβολήν) τῆς παραβολῆς.
| | Et lorsqu'il fut entré dans une maison, loin de la foule, ses disciples l'interrogeaient sur cette parabole. | 17 |
18 | Καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὕτως καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; Οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰς τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι,
| | Et il leur dit : Vous aussi, vous êtes ainsi sans intelligence ? Ne comprenez-vous pas que rien de ce qui du dehors entre dans l'homme ne le peut souiller, | 18 |
19 | ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰς τὴν καρδίαν, ἀλλ’ εἰς τὴν κοιλίαν: καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται, καθαρίζον (N καθαρίζον → καθαρίζων) πάντα τὰ βρώματα.
| | parce que cela n'entre pas dans son cœur, mais dans son ventre et sort au lieu secret, qui purifie tous les aliments ? | 19 |
20 | Ἔλεγεν δὲ ὅτι Τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον, ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
| | Mais il disait : Ce qui sort de l'homme, voilà ce qui souille l'homme. | 20 |
21 | Ἔσωθεν γάρ, ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, (N μοιχεῖαι πορνεῖαι → πορνεῖαι κλοπαί) πορνεῖαι, φόνοι,
| | Car du dedans, du cœur des hommes, sortent les mauvaises pensées, les adultères, les fornications, les meurtres, | 21 |
22 | κλοπαί, (N κλοπαί → μοιχεῖαι) πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη:
| | les larcins, les cupidités, les méchancetés, la fraude, la dissolution, l'œil envieux, la calomnie, l'orgueil, la folie. | 22 |
23 | πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται, καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
| | Toutes ces choses mauvaises sortent du dedans, et souillent l'homme. | 23 |
24 | (Π) Καὶ (N Καὶ ἐκεῖθεν → Ἐκεῖθεν δὲ) ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια (N μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος → ὅρια Τύρου) Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν, οὐδένα ἤθελεν γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν.
| | Or s'étant levé, il s'en alla de là dans le territoire de Tyr ; et étant entré dans une maison, il voulait que personne ne le sût ; et il ne put être caché ; | 24 |
25 | Ἀκούσασα (N Ἀκούσασα γὰρ → Ἀλλ’ εὐθὺς ἀκούσασα) γὰρ γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧς εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ:
| | mais aussitôt une femme, dont la petite fille avait un esprit impur, ayant ouï parler de lui, vint et se jeta à ses pieds. | 25 |
26 | ἦν (N ἦν δὲ ἡ γυνὴ Ἑλληνίς Συραφοινίκισσα → ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς Συροφοινίκισσα) δὲ ἡ γυνὴ Ἑλληνίς, Συραφοινίκισσα τῷ γένει: καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς.
| | Or, cette femme était grecque, syro-phénicienne de nation. Et elle le priait de chasser le démon hors de sa fille. | 26 |
27 | Ὁ (N Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν → Καὶ ἔλεγεν) δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ, Ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα: οὐ γὰρ καλόν (N καλόν ἐστιν → ἐστιν καλὸν) ἐστιν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν (N βαλεῖν τοῖς κυναρίοις → τοῖς κυναρίοις βαλεῖν) τοῖς κυναρίοις.
| | Et il lui disait : Laisse premièrement les enfants se rassasier ; car il n'est pas bien de prendre le pain des enfants et de le jeter aux petits chiens. | 27 |
28 | Ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ, Ναί, (N Ναί κύριε καὶ γὰρ → Κύριε καὶ) κύριε: καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίει (N ἐσθίει → ἐσθίουσιν) ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων.
| | Mais elle répondit, et lui dit : Oui, Seigneur, aussi les petits chiens mangent-ils, sous la table, des miettes des enfants. | 28 |
29 | Καὶ εἶπεν αὐτῇ, Διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε: ἐξελήλυθεν τὸ (N τὸ δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου → ἐκ τῆς θυγατρός σου τὸ δαιμόνιον) δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου.
| | Et il lui dit : A cause de cette parole, va ; le démon est sorti de ta fille. | 29 |
30 | Καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς, εὗρεν τὸ δαιμόνιον (N δαιμόνιον ἐξεληλυθός καὶ τὴν θυγατέρα βεβλημένην ἐπὶ τῆς κλίνης → παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθός) ἐξεληλυθός, καὶ τὴν θυγατέρα βεβλημένην ἐπὶ τῆς κλίνης.
| | Et s'en étant allée dans sa maison, elle trouva l'enfant couchée sur le lit, et le démon sorti. | 30 |
31 | (Π) Καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου καὶ (N καὶ Σιδῶνος ἦλθεν πρὸς → ἦλθεν διὰ Σιδῶνος εἰς) Σιδῶνος, ἦλθεν πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας, ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεως.
| | Et étant sorti de nouveau du territoire de Tyr, il vint par Sidon, vers la mer de Galilée, en traversant le territoire de la Décapole. | 31 |
32 | Καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν μογγιλάλον, (Β μογγιλάλον → μογιλάλον) (N μογγιλάλον → καὶ μογιλάλον) καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα.
| | Et on lui amène un sourd qui avait la parole empêchée ; et on le prie de lui imposer les mains. | 32 |
33 | Καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατ’ ἰδίαν, ἔβαλεν τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ, καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ,
| | Et l'ayant pris à part de la foule, il lui mit les doigts dans les oreilles, et, avec de la salive, il lui toucha la langue. | 33 |
34 | καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, ἐστέναξεν, καὶ λέγει αὐτῷ, Ἐφφαθά, ὅ ἐστιν, Διανοίχθητι.
| | Et, levant les yeux au ciel, il soupira, et lui dit : Ephphata ! c'est-à-dire, ouvre-toi ! | 34 |
35 | Καὶ εὐθέως (N εὐθέως διηνοίχθησαν → [εὐθέωσ] ἠνοίγησαν) διηνοίχθησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί: καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶς.
| | Et ses oreilles furent ouvertes et aussitôt sa langue fut déliée, et il parlait très bien. | 35 |
36 | Καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν: (N εἴπωσιν → λέγωσιν) ὅσον δὲ αὐτὸς (N αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο → αὐτοῖς διεστέλλετο αὐτοὶ) αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.
| | Et il leur commanda de ne le dire à personne ; mais plus il le leur commandait plus ils le publiaient. | 36 |
37 | Καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο, λέγοντες, Καλῶς πάντα πεποίηκεν: καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν, καὶ τοὺς (N τοὺς ἀλάλους → [τοὺσ] ἀλάλους) ἀλάλους λαλεῖν.
| | Et ils étaient frappés d'une stupéfaction extrême et disaient : Il a tout bien fait ; il fait entendre même les sourds et parler les muets. | 37 |
| | |