 |
ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ 8 | | MATTHIEU 8 |
 |
1 | Καταβάντι (N Καταβάντι δὲ αὐτῷ → Καταβάντος δὲ αὐτοῦ) δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ὄρους, ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί:
| | Quand il fut descendu de la montagne, de grandes foules le suivirent. | 1 |
2 | καὶ ἰδού, λεπρὸς ἐλθὼν (N ἐλθὼν → προσελθὼν) προσεκύνει αὐτῷ, λέγων, Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι.
| | Et voici, un lépreux s'étant approché, se prosternait devant lui, disant : Seigneur, si tu veux, tu peux me purifier. | 2 |
3 | Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα, ἥψατο αὐτοῦ ὁ (N ὁ Ἰησοῦς → –) Ἰησοῦς, λέγων, Θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα.
| | Et ayant étendu la main, il le toucha, disant : Je le veux, sois purifié ; et aussitôt sa lèpre fut purifiée. | 3 |
4 | Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ὅρα μηδενὶ εἴπῃς: ἀλλὰ ὕπαγε, σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκε (N προσένεγκε → προσένεγκον) τὸ δῶρον ὃ προσέταξεν Μωσῆς, (N Μωσῆς → Μωϋσῆς) εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.
| | Et Jésus lui dit : Garde-toi de le dire à personne ; mais va, montre-toi au sacrificateur, et présente l'offrande que Moïse a ordonnée, afin que cela leur soit un témoignage. | 4 |
5 | (Π) Εἰσελθόντι (N Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ → Εἰσελθόντος δὲ αὐτοῦ) δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναούμ, (N Καπερναούμ → Καφαρναούμ) προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτόν,
| | Et Jésus étant entré dans Capernaüm, un centenier s'approcha de lui, le priant, | 5 |
6 | καὶ λέγων, Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.
| | et disant : Seigneur, mon serviteur est couché dans la maison, atteint de paralysie, et cruellement tourmenté. | 6 |
7 | Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ (N ὁ Ἰησοῦς → –) Ἰησοῦς, Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.
| | Et Jésus lui dit : J'irai, moi, et je le guérirai. | 7 |
8 | Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη, Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς: ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.
| | Et le centenier, répondant, dit : Seigneur, je ne suis pas digne que tu entres sous mon toit ; mais dis seulement une parole, et mon serviteur sera guéri. | 8 |
9 | Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας: καὶ λέγω τούτῳ, Πορεύθητι, καὶ πορεύεται: καὶ ἄλλῳ, Ἔρχου, καὶ ἔρχεται: καὶ τῷ δούλῳ μου, Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.
| | Car aussi bien moi, je suis un homme placé sous autorité, ayant sous moi des soldats, et je dis à l'un : Va, et il va ; et à l'autre : Viens, et il vient ; et à mon esclave : Fais cela, et il le fait. | 9 |
10 | Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν, καὶ εἶπεν τοῖς ἀκολουθοῦσιν, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ (N οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν → παρ’ οὐδενὶ τοσαύτην πίστιν ἐν τῷ Ἰσραὴλ) ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.
| | Jésus l'ayant entendu fut étonné, et dit à ceux qui le suivaient : En vérité, je vous le dis, même en Israël je n'ai pas trouvé une si grande foi. | 10 |
11 | Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν, καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν:
| | Aussi je vous dis que plusieurs viendront d'Orient et d'Occident, et seront à table avec Abraham et Isaac et Jacob dans le royaume des cieux ; | 11 |
12 | οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον: ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
| | mais les fils du royaume seront jetés dans les ténèbres de dehors ; là seront les pleurs et les grincements de dents. | 12 |
13 | Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῃ, Ὕπαγε, καὶ (N καὶ ὡς → ὡς) ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ (N αὐτοῦ → [αὐτοῦ]) ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.
| | Et Jésus dit au centenier : Va, et qu'il te soit fait selon que tu as cru. Et à cette heure-là, le serviteur fut guéri. | 13 |
14 | (Π) Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν Πέτρου, εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν,
| | Et Jésus étant entré dans la maison de Pierre, vit sa belle-mère, couchée et ayant la fièvre ; | 14 |
15 | καὶ ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετός: καὶ ἠγέρθη, καὶ διηκόνει αὐτῷ.
| | et il toucha sa main, et la fièvre la quitta. Et elle se leva, et elle le servait. | 15 |
16 | Ὀψίας δὲ γενομένης προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένους πολλούς: καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ, καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευσεν:
| | Et le soir étant venu, on lui présenta plusieurs démoniaques ; et il chassa les esprits par une parole. Et il guérit tous ceux qui étaient malades ; | 16 |
17 | ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος, Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν, καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν.
| | afin que fût accompli ce qui a été dit par Esaïe le prophète : Lui-même a pris nos infirmités et a porté nos maladies. | 17 |
18 | (Π) Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς πολλοὺς (N πολλοὺς ὄχλους → ὄχλον) ὄχλους περὶ αὐτόν, ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν.
| | Or Jésus voyant de grandes foules autour de lui, ordonna de passer à l'autre rive. | 18 |
19 | Καὶ προσελθὼν εἷς γραμματεὺς εἶπεν αὐτῷ, Διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ.
| | Et un scribe s'étant approché, lui dit : Maître, je te suivrai partout où tu iras. | 19 |
20 | Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις: ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
| | Et Jésus lui dit : Les renards ont des tanières, et les oiseaux du ciel ont des nids ; mais le fils de l'homme n'a pas où reposer sa tête. | 20 |
21 | Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ (N αὐτοῦ → [αὐτοῦ]) εἶπεν αὐτῷ, Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.
| | Et un autre de ses disciples lui dit : Seigneur, permets-moi d'aller d'abord ensevelir mon père. | 21 |
22 | Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν (N εἶπεν → λέγει) αὐτῷ, Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.
| | Mais Jésus lui dit : Suis-moi, et laisse les morts ensevelir leurs morts. | 22 |
23 | (Π) Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον, ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
| | Et quand il fut entré dans la barque, ses disciples le suivirent. | 23 |
24 | Καὶ ἰδού, σεισμὸς μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων: αὐτὸς δὲ ἐκάθευδεν.
| | Et voici, une grande tempête s'éleva sur la mer, en sorte que la barque était couverte par les flots ; mais lui dormait. | 24 |
25 | Καὶ προσελθόντες οἱ (N οἱ μαθηταὶ → –) μαθηταὶ ἤγειραν αὐτόν, λέγοντες, Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, (N ἡμᾶς → –) ἀπολλύμεθα.
| | Et les disciples s'approchant, le réveillèrent, disant : Seigneur, sauve, nous périssons ! | 25 |
26 | Καὶ λέγει αὐτοῖς, Τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι; Τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη.
| | Et il leur dit : Pourquoi avez-vous peur, gens de petite foi ? Alors s'étant levé, il réprimanda les vents et la mer, et il se fit un grand calme. | 26 |
27 | Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν, λέγοντες, Ποταπός ἐστιν οὗτος, ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν (N ὑπακούουσιν αὐτῷ → αὐτῷ ὑπακούουσιν) αὐτῷ;
| | Et ces hommes furent dans l'admiration, et ils disaient : Quel est celui-ci, à qui même les vents et la mer obéissent ? | 27 |
28 | (Π) Καὶ ἐλθόντι (N ἐλθόντι αὐτῷ → ἐλθόντος αὐτοῦ) αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν, (N Γεργεσηνῶν → Γαδαρηνῶν) ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης:
| | Et quand il fut arrivé à l'autre rive, dans la contrée des Gadaréniens, il vint au-devant de lui deux démoniaques, sortant des sépulcres et très dangereux, en sorte que personne ne pouvait passer par ce chemin-là. | 28 |
29 | καὶ ἰδού, ἔκραξαν λέγοντες, Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ (N Ἰησοῦ → –) υἱὲ τοῦ θεοῦ; Ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;
| | Et voici, ils s'écrièrent, disant : Qu'y a-t-il entre nous et toi, Fils de Dieu ? Es-tu venu ici pour nous tourmenter avant le temps ? | 29 |
30 | Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη.
| | Or il y avait loin d'eux un grand troupeau de pourceaux qui paissaient. | 30 |
31 | Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτόν, λέγοντες, Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον (N ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν → ἀπόστειλον ἡμᾶς) ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.
| | Et les démons le prièrent, disant : Si tu nous chasses, envoie-nous dans ce troupeau de pourceaux. | 31 |
32 | Καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Ὑπάγετε. Οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν (N τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων → τοὺς χοίρους) ἀγέλην τῶν χοίρων: καὶ ἰδού, ὥρμησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν (N τῶν χοίρων κατὰ → κατὰ) χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν.
| | Et il leur dit : Allez. Et eux étant sortis, s'en allèrent dans les pourceaux ; et voici, tout le troupeau s'élança avec impétuosité en bas la pente, dans la mer, et ils périrent dans les eaux. | 32 |
33 | Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα, καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.
| | Et ceux qui les paissaient s'enfuirent, et étant allés dans la ville, ils racontèrent tout, et ce qui était arrivé aux démoniaques. | 33 |
34 | Καὶ ἰδού, πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν (N συνάντησιν → ὑπάντησιν) τῷ Ἰησοῦ: καὶ ἰδόντες αὐτόν, παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.
| | Et voici, toute la ville sortit au-devant de Jésus ; et dès qu'ils le virent, ils le prièrent de s'éloigner de leur territoire. | 34 |
 | |  |